که سخن از دکوراسیون منزل به میان می آید راهکارهای زیادی برای ایجاد تغییرات در ذهن ایجاد می شود این ایده ها می تواند اضافه کردن تابلوها یا برخی از المان های دکوری به ​​میز و یا به دیوار باشد و یا افزودن اکسسوری ها اما در میان همه تغییرات استفاده از گیاهان در دکوراسیون علاوه بر ایجاد تغییرات و زیبایی فضا با راهکاری ارزان قیمت تاثیرات بسیار زیادی بر کاربران فضا و سلامتی و احساسات افراد خواهد داشت.

گاهی اوقات از استفاده از گیاهان در دکوراسیون منزل اجتناب می کنیم زیرا گیاهان نیاز به مراقبت مداوم دارند و ممکن است مناسب نور و امکانات منزل افراد نباشند اما نگران نباشید به آسانی می توانید درباره انواع گیاهانی را که در داخل خانه به خوبی رشد می کنند، تحقیق کنید و یا از متخصصین کمک بگیرید زیرا صرف نظر از مزایای زیبایی شناسی، دلایل مهم دیگری برای افزودن گیاهان در خانه شما وجود دارد برای اطلاعات بیشتر درباره مزایای نگهداری گیاهان در دکوراسیون با دکوبوم همراه باشید….

1. تنفس راحت تر

انسان ها هنگام دم اکسیژن را تنفس کرده  و دی اکسید کربن را در بازدم آزاد میکنند گیاهان با عمل فتوسنتز، دی اکسید کربن را جذب می کنند و اکسیژن را آزاد می کنند. از این رو، گیاهان و انسان ها بهترین شرکا برای هم هستند. این به معنی افزایش سطح اکسیژن در خانه برای تنفس بهتر انسان است البته برخی از گیاهان در طول شب، دی اکسید کربن را آزاد می کنند و اکسیژن جذب می کنند، به همین دلیل برخی از گیاهان را در خارج از منزل قرار می دهند.

2. پاکی و تمیز کردن هوا

با زندگی های مدرن امروزی و آلودگی هوا به ویژه در شهرهای بزرگ، کنترل آب و هوا و آلودگی بسیار دشوار و قطعا برای سلامتی مضر می باشد. افزودن گیاهان به خانه کمک خواهد کرد که گازهای مضر کاهش یافته  و به پاکسازی هوا کمک کند طبق اعلام ناسا گیاهان در فضای داخلی خانه می توانند 87 درصد از سموم را از هوا حذف کنند در واقع گیاهان این گازها را جذب می کنند و این آلاینده ها را به خاک می رسانند.

3. کاهش استرس.

بیشتر افراد برای غلبه بر استرس زمانی را در پارک ها و فضاهای سبز ویا اطراف یک محیط طبیعی می گذرانند تا در آن به آرامش برسند افزودن گیاهان در خانه این کار را انجام می دهند و به ایجاد احساسات مثبت کمک خواهد کرد این تفاوت را در منازل بدون گیاه با فضاهای دارای گیاهان می توانید به آسانی احساس کنید.

4. وضعیت سلامتی بهتر

مطالعات نشان می دهد که گیاهان می توانند میزان ضربان قلب و فشار خون شما را آرام کنند. همچنین می تواند تنش های عضلانی را که ناشی از استرس هستند کاهش دهد گیاهان بسته به انواع می توانند برای سردرد، خستگی، گلودرد، سرماخوردگی نیز مفید باشند و مزایای زیادی از نظر سلامتی برای خانواده ایجاد نمایند.

      5.افزایش رطوبت

گیاهان با آزادسازی حدود 97 درصد آب مورد نیاز خود رطوبت هوا را افزایش می دهند. اگر می خواهید رطوبت یک اتاق را افزایش دهید، می توانید گیاهان بیشتری اضافه کنید و یا آنها را با هم ترکیب کنید.

        6.افزایش تمرکز و خلاقیت

مطالعات نشان می دهد که هنگامی که گیاهان در دکوراسیون منزل قرار می گیرند، در منزل یا فضای کار و یا اداری و کلاس های درس سبب افزایش بهره وری در نتیجه تمرکز بیشتر می شوند و خلاقیت را نیز افزایش می دهند.

7. کاهش نویز و آلودگی صوتی

از مزیت های دیگر گیاهان کاهش آلودگی صوتی است زیرا ساقه، برگ، شاخه و دیگر قسمت های آن صدا را جذب می کنند و اگر در فضای داخلی قسمتی وجود دارد که سر و صدای زیادی وارد می شود مانند پنجره های رو به خیابان استفاده از گیاهان می تواند ایده ای کمک کننده  برای کاهش صداهای پیرامون باشد.

8. شاد کردن فضا

خانه های دارای گیاهان با کاهش استرس و خستگی فضای شادتر با تغییرات مثبت در خلق و خوی افراد ایجاد می کنند  و این نیازی است که در جوامع امروزی بسیار احساس می شود.

9. تقویت دکوراسیون

در دکوراسیون داخلی فضا اضافه کردن گیاهان، با سطوح صلب کنتراست مثبتی ایجاد کرده و به همین دلیل است که طراحان داخلی گیاهان را در نزدیکی دیوارهای آجری یا گوشه های تیز قرار می دهند.

10. زیبایی شناسی بصری

گیاهان با افزودن کنتراست، زیبایی، لطافت و مقیاس به دکوراسیون با ابعاد مختلف معیارهای زیباشناسانه را در فضا افزایش داده و هم برای دکوراسیون منزل و هم بیرون فضا مناسب می باشند همچنین از گیاهان به عنوان مکمل برای دکوراسیون و هم برای پوشش نواقص استفاده می شود.

ضوابط و مقررات طراحی ایستگاه‌های آتش‌نشانی در ایران + ساختمانچی !

مجموعه «ضوابط و مقررات طراحی ایستگاه‌های آتش‌نشانی در ایران» محصول  فعالیتی گروهی و تعاملی كارشناسی¹  در  چارچوب پروژه «طراحی تیپ ایستگاه‌های آتش‌نشانی كشور» است. این پروژه در بهمن ماه سال 1378 از سوی «مركز مطالعات برنامه‌ریزی شهری وزارت كشور» به «مهندسان مشاور عرصه» ابلاغ شد و در مرداد ماه 1381 مرحله اول  آن پایان یافت و به كارفرمای طرح ارایه گردید + ساختمانچی .²

بنابر آخرین آمار ارایه شده³ در سال 1378، 812 ایستگاه آتش‌نشانی در سطح شهرهای كشور در حال بهره‌برداری بوده  و بنابه همین آمار، در سال مذكور كل شهرهای كشور با توجه به استانداردهای مورد استناد ستاد هماهنگی امور ایمنی و آتش‌نشانی كشور با كمبود 351 ایستگاه آتش‌نشانی مواجه بوده‌اند. یعنی در كل شهرهای كشور 43 درصد كمبود در این زمینه به ثبت رسیده است + ساختمانچی .

از جنبه كیفی نیز مطالعه انجام شده در چارچوب پروژه «طراحی تیپ ایستگاه‌های آتش‌نشانی» در خصوص كیفیت كالبدی و عملكردی ایستگاه‌های آتش‌نشانی كشور بیان كننده آن است كه تعداد قابل ملاحظه‌ای از ایستگاه‌های آتش‌نشانی دارای مسایل، مشكلات، كمبودها و نارسایی‌های جدی و فراوان می‌باشند؛ به‌گونه‌ای كه حتی ایستگاه‌های تازه تاسیس در شهر تهران نیز در جرگه این ایستگاه‎ها قرار دارند.

موقعیت نامناسب استقرار فضاهای ایستگاه نسبت به یكدیگر و نسبت به شبكه حركتی شهری مجاور ایستگاه، كمبود یا فقدان برخی فضاهای لازم و ضروری، ابعاد و اندازه ناكافی فضاهای اصلی به ویژه آشیانه‌ها، تاسیسات مكانیكی (حرارتی و برودتی) و برقی نامناسب و ناكافی، عدم توجه كافی به دو مقوله اساسی آسایش و ایمنی كاركنان در طراحی و سازمان‌دهی فضاهای ایستگاه، روشنایی و تهویه طبیعی و مصنوعی ناكافی و نامطلوب به ویژه در آشیانه وسایل نقلیه عملیاتی و غیره، از جمله مسایل، مشكلات، كمبودها و نارسایی‌های موجود در سطح ایستگاه‌های آتش‌نشانی كشور هستند كه باعث كاهش كارآیی و بهره‏وری ایستگاه‌های آتش‌نشانی گردیده، محیط نامناسبی را جهت فعالیت كاركنان آنها به وجود آورده‌اند + ساختمانچی .

بررسی مذكور همچنین بیان‌گر آن است كه تاكنون ضوابط و مقررات مدون و مصوبی در زمینه طراحی و احداث ایستگاه‌های آتش‌نشانی تهیه و تدوین نگردیده و فعالیت‏های انجام شده در این خصوص به صورت موردی و پراكنده صورت گرفته و فاقد انسجام و جامع نگری لازم بوده است. از این‌رو فقدان ضوابط و مقررات لازم و كافی در زمینه طراحی ایستگاه‏های آتش‌نشانی و عدم توجه به كار كارشناسی و علمی در این زمینه، یكی از مهم‏ترین عوامل موثر در ایجاد مسایل و مشكلات كیفی و ساختاری موجود در ایستگاه‌های آتش‌نشانی كشور به شمار می‌آید. به همین دلیل در صورت تهیه، تدوین و تصویب ضوابط و مقررات مورد نظر و تعیین سازوكاری كه ضمانت اجرای آنها را دربرداشته باشد، احتمال ارتقای كیفیت ساختار ایستگاه‌های آتش‌نشانی آتی به طور مضاعفی افزایش می‌یابد كه این امر به منزله افزایش كارآیی و بازدهی ایستگاه‌های آتش‌نشانی خواهد بود. باتوجه به این ضرورت، تهیه و تدوین ضوابط و مقررات طراحی ایستگاه‌های آتش‌نشانی كشور به عنوان محصول نهایی بخش مطالعاتی پروژه «طراحی ایستگاه‌های تیپ آتش‌نشانی كشور» تعریف شد و مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. ضوابط و مقررات مذكور پس از تدوین و تصویب، به عنوان ملاك و معیار طراحی ایستگاه‌های آتش‌نشانی قابل استناد خواهند بود + ساختمانچی .

در تهیه این مجموعه مطالعات، استانداردهای جهانی كه از سوی مراجع معتبر بین‌المللی⁽⁴⁾ در زمینه طراحی ایستگاه‌ها ارایه شده‌اند، سوابق و تجارب كشور و نظرات كاركنان و كارشناسان مربوطه مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته‌اند تا نتیجه نهایی دارای دو ویژگی به هنگام بودن اطلاعات و مستندات علمی پایه و همخوان بودن ضوابط و مقررات تدوین شده با شرایط عمومی و محلی كشور باشد.

نگرش حاكم در تدوین مجموعه مذكور، نگرشی جامع و كلان بوده و تلاش شده تا ضوابط و مقررات، دربرگیرنده كلیه موضوعات عمومی و قابل طرح در ارتباط با  انواع ایستگاه‏های آتش‌نشانی  باشد. لذا تفاوت‏های احتمالی ناشی از ابعاد و كلاس مختلف ایستگاه‏ها یا شرایط خاص آنها، مورد تفكیك و تمایز قرار نگرفته‌اند. به همین دلیل طبقه‌بندی صورت گرفته براساس موضوع و نه براساس ابعاد، كلاس و عملكرد ایستگاه بوده است. به عبارت دیگر مجموعه ضوابط و مقررات مذكور به عنوان مجموعه‌ای پایه و جامع این امكان را فراهم می‌كند تا در صورت لزوم به اختصاصی كردن ضوابط مذكور بر اساس ابعاد، كلاس و عملكرد ایستگاه و سایر عوامل احتمالی مبادرت گردد كه این امر عموما از طریق حذف و اضافه برخی ضوابط و تعدیل مولفه‌های كمی ارایه شده امكان‌پذیر است.

در تهیه ضوابط و مقررات، دو عامل زمان و مكان نقشی اساسی دارند و مصادیق این عوامل در قالب متغیرهای اجتماعی، اقتصادی، محیطی، جغرافیایی، سیاسی و فرهنگی ظهور می‌كنند كه این امر به منزله ضرورت تغییر، اصلاح و تكمیل ضوابط و مقررات در شرایط متفاوت زمانی و مكانی است. لذا مجموعه مذكور نیز از این امر مستثنی نیست و باید به طور مستمر مورد بررسی و بازنگری قرار گیرد. مجموعه فعلی به عنوان «مجموعه‏ای حداقل» امكان تهیه و تدوین مجموعه‌ای جامع‌تر و كامل‌تر مبتنی بركاری دقیق، علمی و كارشناسی را در آینده فراهم می‌سازد.

مجموعه ضوابط و مقررات طراحی ایستگاه‏های آتش‌نشانی كشور در شش فصل تهیه و تدوین شده‌ است كه عبارتند از :

1- كلیات

2- ساختمان اصلی ایستگاه

3- آشیانه وسایل نقلیه عملیاتی

4- محوطه ایستگاه

5- تاسیسات خاص

6- توصیه‌ها

1-   كلیات

1-1- در ایستگاه آتش‌نشانی احراز «زمان مجاز اعزام به ماموریت» كه عبارت است از «زمان دسترسی كاركنان عملیاتی به وسایل نقلیه عملیاتی به علاوه زمان لازم برای خروج وسایل مذكور از ایستگاه» كه پس از اعلام عملیات برابر 30 ثانیه تعیین شده است، مهمترین راهبرد طراحی محسوب می‌گردد. بدین ترتیب سازمان‌دهی فضایی ایستگاه باید براساس احراز زمان مذكور صورت گیرد و سایر عوامل مهم و موثر در طراحی براین اساس مورد ملاحظه قرار گیرند.

احراز «زمان مجاز اعزام به ماموریت» همواره و در همه حال باید با اتخاذ تدابیر و تمهیداتی در طراحی همراه باشد كه امنیت كامل كاركنان عملیاتی را كه با شتاب و سرعت بالا در زمان مذكور به فعالیت مشغول‏اند، تضمین كند و آسیب دیدگی‌ها و حوادث معمول و متداول در حین فعالیت را به حداقل ممكن برساند.

1-2- ورودی، نما و حجم ساختمان و سایر عناصر ایستگاه باید به گونه‌ای مكان یابی و طراحی گردند كه رهگذران و وسایل نقلیه عبوری به آسانی و به سهولت قادر به تشخیص، دسترسی و ارتباط با آن باشند.

1-3- محوطه مقابل ساختمان كه با درختان و گیاهان آرایش می‌شود باید به طریقی باشد كه مانع عملیات، دید و حركت سریع و پرشتاب وسایل نقلیه عملیاتی نگردد.

1-4- بخش عملیاتی ساختمان ایستگاه نباید بیش از دو طبقه ارتفاع داشته باشد.

1-5- در صورت استفاده مشترك از یك فضا برای بیش از یك عملكرد، باید توجه داشت كه عملكردهای مذكور با یكدیگر همخوانی داشته باشند باعث ایجاد اختلال در كار یكدیگر نشوند.

1-6- جز در شرایط ویژه، ورود مستقیم و بدون حدفاصل وسایل نقلیه عملیاتی از ایستگاه به جاده یا هر نوع شبكه حركتی دیگر مجاز نیست+ ساختمانچی .

1-7- اختلاف نور و روشنایی فضای بیرون و درون ساختمان نباید به اندازه‌ای باشد كه باعث ایجاد اختلال در دید شود.

1-8- لازم است كلیه چراغ‌های ضروری ایستگاه همزمان با اعلام عملیات در شب به طور خودكار روشن و درب‌های آشیانه نیز باز شوند.

ضوابط و مقررات اصول ساختمان های اداری + ساختمان چی !

شوراي عالي شهرسازی و معماري ايران در جلسه مورخ 69/10/24 به منظور استفاده کارآمد و بهینه از سطح زمين در شهرها براي استقرار جمعيت، تامين فضاي باز و محيط زيست بهتر در هماهنگي با مصوبه مورخ 69/7/1 شوراي اقتصاد در خصوص کاهش سطح زيربنای واحدهای مسکوني با تاکيد بر خط مشي هاي کلي + ساختمانچی ، تشويق بلند مرتبه سازي، تطبيق الگوي تفکيک با مقتضيات بلند مرتبه سازي، استفاده از ظرفيت هاي با افزايش تراکم جمعيتي و ساختماني، انبوه سازي و بکارگيري روشهاي صنعتي در ساختمان سازي اهداف و برنامه هایی را تصويب نمود که کميسيونهاي ماده 5 قانون تاسيس شوراي عالي شهرسازی و معماری موظفند طرح های تفضيلی و ضوابط و مقررات اجرايي انها در کليه شهرهايي که طبق سرشماري 1365 بيش از 200 هزار نفر جمعيت داشته اند با رعايت مواد زير اصلاح نمايند:

1: نظام شبکه ارتباطي بر اساس طرح جامعه حفظ گردد و چنانچه تغييرات اساسي با شهر تصويب آن به عهده ي شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران خواهد بود + ساختمانچی .

2: تعيين مناطق مسكوني و مختلط مسکوني با تراکم بالاي بلند مرتبه سازي و حداقل 6 طبقه غير از زمين در اراضي ساخته نشده.

3: تعيين مناطق مسکوني و مختلط مسکوني براي بلند مرتبه سازي تشويقي (حداقل 9 طبقه غير از زمين) در مناطق نوسازي محلات فرسوده و قديمي قطعات کوچک ساخته نشده براي استفاده از افزايش تراکم تشويقي لازم است قطعات کوچک در حد مساحت لازم براي بلند مرتبه سازي تجميع شوند + ساختمانچی .

4: تعيين مناطق مسکوني (1 يا 2 خانواده) با حداکثر ارتفاع 2 طبقه غير از زيرزمين.

5: تعيين حداکثر سطح اشغال در مناطق بلند مرتبه سازي.

6: تعيين ضوابط تفکيک و تراکم ساختماني در مناطق بلندمرتبه سازي با رعايت حداقل 1000 مترمربع مساحت و مقررات تشويقي افزايش تراکم در مقابل افزايش سطح قطعات و کاهش سطح اشغال + ساختمانچی .

7: تعيين ضوابط تفکيک و تراکم ساختماني در مناطق 1و2 خانواري.

8: تعيين ضوابط مربوط به فاصله ساختمانها از معبر مجاور اضلاع زمين به منظور تأمين تهويه، نور و آفتاب کافي بر حسب شرايط اقليمي و جلوگيري از اشراف.

9: تعيين ضوابط حداقل عرض زمين و تناسب لازم بين عرض و عمق.

10: تعيين ضوابط مربوط به پارکينگ ها

11: اجراي اين ضوابط و مقررات در شهرهائي که طبق سرشماري 1365 کمتر از 200هزار نفر جمعيت داشته اند اجباري نمي باشد. پيشنهادات مربوطه به اجراي اين مصوبه در شهرهاي مزبور پس از بررسي و پيشنهادات کميسيون ماده 5 که لازم است تا آخر خرداد 1370 به وزارت مسکن و شهرسازي ارسال گردد و در شوراي عالي مورد تصميم را خواهد گرفت و تا آن زمان هرگونه تغييري در ضوابط تفکيک و تراکم سازي طرح هاي مصوب ممنوع است مگر با تصويب شوراي عالي شهرسازي و معماري.

12: افزايش تراکم متوسط جمعيتي شهر ناشي از افزايش تراکم ساختماني حداکثر تا ميزان 25% نسبت به طرح جامع تصويب شده بيشتر نباشد.

13: گزارش توجيهي افزايش تراکم موضوع بند 12 و مشتمل بر اثرات آن بر روي سرانه ها توزيع فضاهاي خدماتي و شبکه عبور و مرور و تاسيسات آب و برق که قبلاً در کميسيون ماده 5 با دعوت از نماينده وزارت نيرو و سازمانهاي برنامه و بودجه و محيط زيست زمورد بررسي قرار گرفته است براي تصويب به شوراي عالي و شهرسازي و معماري ارسال گردد.

14: هرگونه تغييرات ديگري در ضوابط و مقررات تفکيک و تراکم ساختماني که منجر به افزايش تراکم جمعيتي شهر شود بدون تصويب شوراي عالي شهرسازي ممنوع است.

به طور کلی سه سطح تراکم ساخت در مناطق شهری لحاظ می شود که عبارتند از

1- تراکم کم: تراکم 100% قطعه زمين 1500 : هر 5% کاهش سطح اشغال همکف 10% به تراکم اضافه مي شود. حداقل سطح اشغال همکف 20% حداکثر سطح اشغال خالص 45% بدون 20% مساحت راه پله قطعه زمين بيش از ده هزار مترمربع : تراکم 180% و 15% مساحت مختص معابر و سطح اشغال نسبت به ميزان باقيمانده مساحت کل محاسبه مي شود. ناخالص زيربناي يک واحد مسکوني 160 مترمربع و حداقل زيربناي ناخالص 110 متر مربع.

2- تراکم متوسط: تراکم 135% قطعه زمين هزار متر مربع: هر 5% کاهش سطح اشغال همکف 10% به تراکم اضافه مي شود. حداقل سطح اشغال 25% حداکثر سطح اشغال خالص 45% بدون 20% مساحت راه پله قطعه زمين بيش از هفت هزار متر: تراکم 180% و 12% مساحت مختص معابر و سطح اشغال همکف نسبت ميزان باقيمانده مساحت کل است. زيربناي ناخالص هر واحد 110 متر مربع و حداقل 75 متر مربع.

3- تراکم زياد: تراکم 240% قطعه زمين 50 مترمربع: هر 5% کاهش سطح اشغال همکف10% افزايش تراکم. حداقل سطح اشغال 30% قطعه زمين بيش از 5000 مترمربع: 150% تراکم و 10% مساحت کل قطعه مختص معابر حداکثر سطح اشغال همکف 50% زيربناي متوسط ناخالص يک واحد مسکوني 60 مترمربع و حداقل 90 مترمربع تعيين مي شود.

رعايت محدوديت ارتفاع

ساختمان هاي در خيابان هاي با عرض 30 متر يا بيشتر تا 30 متر ارتفاع به رعايت محدوديت نياز ندارند. ارتفاع ساختمان هاي در خيابان با عرض کمتر از 30 متر نبايد از عرض خيابان تجاوز کند. در صورت تجاوز به همان ميزان بايد عقب نشيني کند. ديد 45 درجه ارتفاع ساختمانها با دو يا چند بر با گذرهاي کمتر از 30 متر، در گذرگاه به ارتفاع پيلوت + دو طبقه مجاز است و از طبقه سوم بايد به اندازه 5/3 متر از گذرگاه عقب نشيني کند. طبق ضوابط طول گذرگاهي که افزايش يافته ارتفاع را افزايش دهد و در صورت تجاوز مجدد ارتفاع بيش از 32 متر بايد يازاي هر طبقه 4 متر عقب نشيني کند. اگر عرض خيابان بين 12 و 30 متر بود محدوديت ارتفاع ندارد. اگر عرض خيابان بين 7 و 12 متر بود بيش از 32 متر ارتفاع بازاي هر طبقه اضافه ارتفاع بايستي 4 متر عقب نشيني کند.

استاندارد های طراحی مدرسه+ اپلیکیشن ساختمانچی !

محلی که برای طراحی مدرسه و احداث آن در نظر گرفته می شود ( اپلیکیشن ساختمانچی )باید ضمن نزدیک بودن به مسیر وسایل نقلیه عمومی، ازکارخانجات، خطوط راه آهن و شاهراه‌ها، بیمارستان، گورستان، کشتارگاه، دامداری، مرغداری، دباغ خانه، محل انباشتن زباله و کود، مراکز پر سر و صدا و پر رفت و آمد و سایر مراکزی که به نحوی ممکن است ایجاد مزاحمت، دود، بو، گرد و غبار و سر و صدا نماید، دور باشد.

معیار جهت مساحت زمین مورد نیاز به منظور طراحی مدرسه تعداد دانش آموزانی خواهد بود که بایستی در آن مدرسه به تحصیل اشتغال ورزند + اپلیکیشن ساختمانچی .

بر این اساس حداقل اندازه لازم به ازای هر دانش اموز ۶ تا ۸ متر مربع می باشد که فضای لازم جهت ورزش دانش آموزان نیز می بایست طبق ضوابط موجود، مد نظر قرار گیرد. در هر حال حداقل مساحت لازم زمین، بدون توجه به تعداد دانش آموزان هزار متر مربع پیشنهاد گردیده است.

زمین بازی باید به قدر کافی وسعت داشته باشد که بدون ازدحام و برخورد ضمن بازی، فعالیت دانش آموزان را به راحتی فراهم کند. این شرط با در نظر گرفتن مساحتی حدود ۱۰ متر مربع برای هر دانش آموز مطلوب خواهد بود که البته این استاندارد بیشتردر محل هایی با ارزانی و فراوانی زمین قابل عمل خواهد بود+ اپلیکیشن ساختمانچی .

در طراحی مدرسه تابلو کلاس درس باید در محلی مناسب که نور کافی به آن می‌رسد قرار داشته و در معرض دید کامل دانش آموزان و به رنگ سبز مناسب و غیر براق باشد تا از ایجاد خیرگی بر اثر بازتاب نور جلوگیری گردد. فاصله تابلو کلاس درس از اولین ردیف دانش آموزان ۲/۲ متر کمتر نباشد+ اپلیکیشن ساختمانچی .

برای هر نفر دانش آموز در کلاس حداقل باید ۲/۵۱ متر مربع سطح در نظر گرفته شود. حداکثر ابعاد قابل قبول برای کلاس درس ۸ متر طول و ۷ متر عرض می باشد. ارتفاع سقف کلاس نباید از ۳ متر کمتر باشد.

حداکثر ارتفاع پله در مدرسه ۱۸ سانتی متر و حداقل عرض آن ۳۰ سانتی متر و طول آن حداقل ۱.۳۰ متر باشد.

سالن اجتماعات، کارگاه، آزمایشگاه، مکانهای ورزشی و اتاقهای عمومی در نقشه ساختمانی در طراحی مدرسه طوری منظور شود، که مزاحمتی برای کلاس‌های درس بوجود نیاورد.

آبخوری عمومی آموزشگاه باید دارای شرایط زیر باشد:

۱- کف محوطه آبخوری قابل شستشو ودارای شیب کافی و مناسب به طرف مجرای فاضلاب باشد.

۲- دیوار لبه آبخوری بایستی از جنس قابل شستشو (نظیر کاشی) بوده و دارای شیب مناسب بطرف مجرای فاضلاب باشد.

۳ - دیوار اطراف آبخوری از جنس قابل شستشو (نظیر کاشی ، سرامیک ، سنگ و …) باشد.

۴- آبخوری عمومی دانش آموزان باید با شیرهای مناسب با آب سردکن مجهز گردد. ارتفاع شیر آن متناسب با سن دانش آموزان در دوره های مختلف تحصیلی (۱۰۰ - سانتیمتر) از سطح زمین باشد.

۵ – آبخوری باید خارج از سرویس‌های بهداشتی و با رعایت شرایط بهداشتی و با فاصله حداقل ۱۵ متر احداث گردد.

• تعداد توالت‌ها در مدرسه به ازاء هر ۴۰ نفر حداقل یک چشمه توالت و هر ۶۰ نفر یک دستشویی در نظر گرفته شود.
• ارتفاع دستشویی‌ها متناسب با سن دانش آموزان در دوره های مختلف تحصیلی ۷۵ – ۶۰ سانتیمتر از سطح زمین باشد.
• کلاس‌ها باید حتی الامکان طوری ساخته شوند که از نور طبیعی استفاده نمایند، ترجیحاً پنجره ها در سمت چپ دانش آموزان تعبیه شود و سطح آنها حدود یک پنجم مساحت کلاس باشد.
• در مورد کلاس‌های شبانه و یا کلاس‌هایی که اجباراً از نور مصنوعی استفاده می نمایند شدت روشنایی بایستی برابر ۵۰۰ - ۳۰۰ لوکس بوده و نحوه تابش طوری باشد که ایجاد خیرگی در دانش آموزان ننماید. میزان نور راهروها بایستی برابر ۱۵۰ – ۱۰۰ لوکس و برای رختکن، توالت‌ها و دستشویی‌ها حداقل ۱۰۰ - ۵۰ لوکس در نظر گرفته شود.
• درجه حرارت مناسب جهت کلاس‌ها بین ۲۱ - ۱۸ درجه سانتی گراد و رطوبت ۶۰ – ۵۰ درصد می باشد.
• کلیه مراکز آموزشی باید مجهز به وسایل اعلام و اطفاء حریق بوده و از نظر طراحی بایستی پیش بینی های لازم جهت تأمین راه‌های ورودی و خروجی اضطراری با توجه به ظرفیت مدرسه و تعداد طبقات به عمل آید. این راه‌ها بایستی با علائم ویژه و با رنگ سبز مشخص گردد تا محل فرار اضطراری مشخص گردند.
• حداقل دو راه فرار برای مواقع اضطراری که از هر نقطه داخل ساختمان قابل رؤیت باشد لازم است و بایستی امکان تخلیه در کوتاه‌ترین زمان میسر گردد و اجزاء سازه ای مسیرهای فرار در مقابل حریق مقاوم باشد.
• وجود هر گونه حوض و حوضچه در محوطه مدارس ممنوع است.
• هر مدرسه بایستی دارای اتاق خدمات بهداشتی مجهز به تجهیزات کامل جهت انجام فعالیت‌های بهداشتی تغذیه ای و معاینات بهداشتی درمانی دانش آموزان شامل بیماریابی، بینــایی سنجی، شنوایی سنجی و پایش رشد - آموزش بهداشت و تغذیه به کارکنان و دانش آموزان - کمک های اولیه در مواقع بروز حادثه و باشد.
• در هر مدرسه باید به ازاء‌ هر دانش آموز ۵/۰ متر مربع فضای سبز در نظر گرفته شود.
• به منظور جلوگیری از ایجاد گرد و غبار در محیط مدرسه، محوطه مدرسه باید با آسفالت یا بتون کف و نظایر آن مفروش گردد.
• دید مستقیم از کلاس های درس به زمین های ورزشی وبازی برای دانش آموزان میسر نباشد تا تمرکز آنان از بین نرود.
• سطح زمین های ورزشی باید صاف و یکدست و بدون هرگونه پستی و بلندی ساخته شود و از اصطکاک کافی نیز برخوردار باشد.
• تجهیزات ورزشی باید مطابق با اصول بهداشتی باشد و هر چند روز یک‌بار تمیز شود. تورهای دروازه ها راکت ها، حلقه های بسکتبال و ... باید مطابق با استاندارد تهیه شود.
• تعداد درهای ورود و خروج باید متناسب با تعداد دانش آموزان باشد.
• رختکن و تعویض لباس اکیدا نباید در زمین با سطوح پایین تر باشد.
• در مواردی که در زمین بازی از توپ استفاده می شود محصور کردن آن حد اقل با ارتفاع ۳ متر از بروز حوادث احتمالی چون برخورد توپ با شیشه پنجره های کلاس و نیز بدن دانش آموزان جلوگیری خواهد کرد.
• در محوطه باز که محل بازی و جست و خیز دانش آموزان است هیچ نوع مانعی نباشد.
• در طراحی مدرسه راه‌های دسترسی و عرض و ارتفاع سردر ورودی در محوطه طوری طراحی شود که امکان ورود و حرکت آسان خودروهای سبک و سنگین امدادی را فراهم آورد.
• محل عبور دانش آموزان ومسیر عبور وسایل نقلیه (مثل آمبولانس- ماشین حمل اثاثیه و تجهیزات مدرسه- ماشین آتش نشانی وغیره) باید از هم جدا باشد و در صورت عدم امکان محل عبور دانش آموزان با نصب علایم راهنمای مشخص شود.
• محل عبور دانش آموزان باید مشخص و قابل رویت باشد.
• جدا کننده ها (دیوار محوطه وجدا کننده پارکینگ از سایر قسمتها) در صو رتیکه به صورت نرده باشد فاصله میله های عمودی آن نباید از ۱۰ سانتی متر بیشتر باشد.
• جدا کننده ها باید دارای ارتفاع کافی حداقل به میزان ۸۰/ ۱ متر باشد.

در جانمایی سرویس های بهداشتی اصول زیر می بایستی رعایت گردد:

• موجب آلودگی خاک های سطحی نشود.
• در معرض باد غالب قرار نگیرد.
• امکان دسترسی راحت برای استفاده کنندگان فراهم باشد.
• امکان توسعه آنی این فضاها در صورت افزایش ظرفیت مدارس وجود داشته باشد.
• استقرارآبخوری در داخل فضای سرویس های بهداشتی مطلقا ممنوع است.
• مکان استقرار سرویس های بهداشتی دارای فاصله مناسب با کلاس ها و سایر فضاهای آموزشی باشد.
• در صورتی که تعداد سرویس های توالت بیش از ۴ چشمه باشد.تعبیه دو ورودی وخروجی الزامی است.
• عرض دهنه ورودی ۲۰/ ۱متر نباشد.
• محل تعبیه ورودی در دسترس مستقیم با فضای دستشویی ها بوده ودارای دید مستقیم به فضای توالت ها نباشد.
• چون سرویس بهداشتی معمولا روی کرسی چینی احداث می‌شود. تعبیه حداقل ۳ پله با ارتفاع مناسب مطابق با مشخصات مندرج در استاندارد ملی ایران الزامی است.

 

 

 

 

ساختمان مدرسه + سایت ساختمانچی !

 

 هنگام طراحي مدرسه نياز به همكاري مهندس ، پزشك متخصص بهداشت يا پزشك مدرسه مي باشد تا  موازين بهداشتي  و استاندارد هاي لازم كه ذيلاً بحث مي شود ،در تمامي مراحل پروژه رعايت شود+ سایت ساختمانچی .

 

 

مكان احداث مدرسه :

 

در شهر ها ، ساختمان مدرسه  بايد هسته يك مجتمع مسكوني باشد . از نزديكي مدرسه به خيابانهاي شلوغ  و اصلي شهر ،  بخاطر آلودگي  هوا ، سر و صداي زياد  و سوانح رانندگي  بايد پرهيز كرد .  مدرسه بايد حداقل يكصد متر  از خيابان  اصلي  فاصله  داشته باشد + سایت ساختمانچی .

 بهتر است كه مدرسه در نزديكي پارك نباشد  و در محله اي آرام و دور از كارخانه يا اماكن پر سر و صدا  و شلوغ همچون قبرستان ، حسينيه و ...  باشد .

 مدرسه بايد  با ساختمان هاي اطراف خود حداقل بيست و پنج متر فاصله داشته باشد تا روشنايي و تهويه مطلوب را داشته باشد .

 درختان بلند كه موجب كاهش روشنايي در كلاس درس مي شوند ، نبايستي  در نزديكي ساختمان مدرسه باشند .

 محل احداث بايد طوري  انتخاب شود كه دانش آموزان بيش از دو كيلومتر  راه را جهت رسيدن به مدرسه طي ننمايند ( منظور با پاي پياده است )

 مدرسه را در بلندي يا پستي زياد نبايد احداث كرد ( بخاطر وزش باد زياد يا مه آلود شدن محيط )

 

موقعيت ساختمان

 

 موقعيت ساختمان بايد طوري باشد كه كلاسهاي درس در معرض مستقيم روشنايي نور خورشيد  باشد . البته بايد به خاطر داشت كه چنانچه روشنايي در جهت شرق يا غرب باشد ، گرماي حاصله  بر اثر تابش نور خورشيد در صبح ها و عصر ها مي تواند باعث ايجاد محيطي گرم و نامناسب شود . بنابر اين محل روشنايي بايستي در جهت جنوب و يا جنوب شرقي  يا جنوب غربي باشد . اماكن فرعي و به ويژه آبخوري مي توانند بطرف شمال بازشوند + سایت ساختمانچی .  

 

نحوه ساخت و شكل ساختمان مدرسه 

 

 اندازه ساختمان بستگي به تعداد دانش آموزان و نوع مدرسه دارد . مدارس ابتدايي و راهنمايي در روستا ها بهتر است كه يك طبقه باشند . تعداد مناسب دانش آموزان حدود 160 نفر است .

در مدارس ابتدايي و راهنمايي بايد به ازاي هر دانش آموز سه تا سه و هفتادو پنج صدم متر مربع ساختمان ( كلاس درس ، آزمايشگاه ، كارگاه ، اتاق معلمان) وجود داشته باشد . 

 در شهر ها مي توان ساختمان دو طبقه هم درست كرد ولي بيش از دو طبقه مطلوب نيست . در شهر هاي كوچك تعداد دانش آموزان مدارس مي تواند 440-280 نفر باشند و در شهر هاي بزرگ تا 880 نفر اشكالي ندارد+ سایت ساختمانچی .

 

 در دبيرستانها به ازاي هر دانش آموز ، هفت و نيم متر مربع ساختمان نياز است ( جهت كلاس ، كارگاه ، سالن ورزشي ، آزمايشگاه و ... ) . مصالح ساختماني مورد استفاده در مدرسه بايد نسوز بوده و هادي خوبي جهت سرما و گرما نباشد ( مثلاً از بلوكهاي تو خالي استفاده شود )

ايجاد كانالي از هوا در ديوار به قطر پنج سانتي متر عايق بسيار خوبي براي گرما ، سرما و صوت مي باشد .

در ورودي به ساختمان مدرسه ( راهرو)  بايد عريض باشد و چنانچه تعداد دانش آموزان بيش از سيصد نفر باشند  بايد بيش از يك راهرو وجود داشته باشد . ( به ازاي هر سيصد دانش آموز يك راهرو نياز است )

 

سالن ورزشي بايد داراي در ورودي جداگانه باشد . پهناي راهروها بايد حداقل دو و چهاردهم (4/ 2) متر  باشد و چنانچه سالن ويژه اي جهت زنگ تفريح دانش آموزان در نظر گرفته نشده باشد  بهتر است كه راهرو ها را عريضتر ساخت ، تا بتوان در فصول بارندگي  از آن استفاده كرد . مدارس دو طبقه بايد داراي دو راه پله يكي اصلي و ديگري فرعي باشد . ضمناً بايد پهناي را پله  6/1 متر باشد و پس از دوازده پله يك استراحتگاه وجود داشته باشد.  هر عرض پله بايد بيست و دو تا بيست و چهار  سانتي متر باشد و ارتفاع آن چهارده تا پانزده  سانتي متر براي مدارس ابتدائي  و راهنمايي و هفده سانتي متر براي دبيرستانها مناسب است .

 

نبش جلوي هر پله بايد مدور باشد .  ساخت راه پله به صورت گرد و چرخشي مطلوب نيست .

 

فضاهاي مدرسه

 

در مورد فضاهاي مدرسه مهمترين آن كلاسهاي درس مي باشد .  هر كلاس بايد به سي تا سي و چهار دانش آموز اختصاص داده شود . شكل آن بايد چهار گوش باشد و گوشه هاي آن بايد مدور و يا حداقل تا يك و نيم متري از سطح زمين مدور باشد .

عرض كلاس درس بستگي به ارتفاع پنجره دارد و بايد دو برابر ارتفاع آن باشد ،  يعني حدود شش و نيم تا هفت متر . بايد دانش آموزي كه در طرف مقابل به پنجره مي نشيند ، از روي نيمكت خود قادر باشد قسمتي از آسمان را ببينيد.

طول اتاق تا حدود نه متر مناسب است . اگر فاصله بيش از اين باشد ، دانش آموز براحتي حروف روي تخته را نميتواند ببيند . ارتفاع كلاس بايد  سه و دو دهم تا چهار (4-2/3  )متر باشد . با اين وصف سطح كلاس حدود پنجاه و چهار متر مربع است يعني به ازاي هر دانش آموز 8/1 متر مربع و يا پنج متر مكعب . ميز و نيمكت بايد از ديوار بغل يك متر فاصله داشته باشد و اولين نيمكت  بايد حداقل دو متر از تخته سياه فاصله داشته باشد .

 

درسهاي زيست شناسي ، شيمي و فيزيك  بايد داراي آزمايشگاه با سطح هفتاد و دو متر مربع باشد كه دو و چهار دهم متر مربع به ازاي هر دانش آموز مي باشد . البته مي توان هر سه آزمايشگاه را در يك اتاق و يا دروس فيزيك و شيمي با هم و زيست شناسي را در آزمايشگاهي جدا پيش بيني كرد . كارگاههاي موجود در مدارس مربوط بايد مساحتي حدود نود متر مربع داشته باشند كه سه متر مربع به ازاي هر دانش آموز مي باشد . 

 

 ديوارها بايد با رنگهاي روشن و آرام و سقف به رنگ سفيد ،رنگ آميزي شوند . گوشه هاي كلاسها را بايد به صورت گرد ساخت تا پاك نمودن آن آسانتر و در ضمن مطمئن تر باشد . به همين دليل ديوار را تا يك و نيم متري از سطح زمين بايد با رنگ روغن ، رنگ آميزي كرد .

كف اتاق بايد از موادي باشد كه به راحتي بتوان آن را شست و تميز كرد و عايق خوبي باشد و لغزان نباشد ، هم چنين داراي درز و شكاف نباشد .

 تميز كردن كف اتاق بايد با جارو برقي صورت گيرد تا گردو خاك بلند نشود .

 

 تهويه

 

هواي اتاق بايستي در يك ساعت به ازاي هر دانش آموز بيست متر مكعب تعويض شود .  يعني در هر ساعت بايستي چهار بار تعويض هوا داشته باشيم .

تهويه مي تواند طبيعي و يا مصنوعي باشد .  در تهويه طبيعي ،  با قرار دادن             پنجره هايي كه قسمت بالاي آن به طرف داخل نيم باز است و يا با باز گذاشتن در و پنجره با همديگر در زنگ  راحت  به يك تهويه مناسب مي توان دست يافت .

در تهويه مصنوعي كه مكمل تهويه طبيعي است ، در كارگاه  و آزمايشگاه وجود آن اجباري و الزامي است . بايد در نظر داشت كه در بحث تعويض هواي اتاق ، بيش  از 5/-4/ متر مكعب در ثانيه نباشد .

 

وسايل گرمايشي 

 

 مطلوبترين  آن وجود شوفاژ مركزي به وسيله آب داغ است . در هر كلاس بايد شوفاژ  را زير يا ميان پنجره ها قرار داد . در مدارس كوچكتر لاجرم مي توان متوسل به گرم كننده هاي نوع ديگر شد .

 استفاده از بخاريهاي نفتي مانند علاء الدين با توجه به خطراتي كه در بر دارد مطلوب نيست .

 درجه حرارت كلاس قبل از شروع درس بايد حدود هيجده درجه سانتيگراد  باشد .

 

وسايل سرمايشي 

 

 بهترين آن خنك كننده هاي مركزي است ، چونكه موجب سرو صدا نمي شود و كارايي خوبي دارد .  مي توان از كولرهاي گازي نيز استفاده  كرد . كولرهاي آبي نسبتاً سرو صدا ايجاد مي نمايند و در محيط هاي با گرماي زياد چندان كارآيي ندارند  و در نبود ساير وسايل نامبرده كمك كننده  است .